Uitgebreide test: Yamaha XSR700

Sam rijdt liever in een oudere auto dan in een moderne retro caféracer. Ik hou niet zo van grote moderne motoren die een retro gevoel willen geven. Ten eerste omdat veel thuissmeden de voorwaardelijke ruïnes van het autorijden brengen, en ten tweede omdat ik in mijn bedauwde jaren een virus tegenkwam dat een oldtimer wordt genoemd, soms zelfs een klassiek virus.

Maar sinds de laatste jaren, toen moderne caféracers in de mode kwamen, ben ik

Ik ben erin geslaagd om het hoofd te bieden aan het feit dat de weg naar de finish interessant kan zijn, zelfs zonder te stoppen en onderhoud onder een dennenboom. Dus ik heb niets tegen wat uit de fabriek komt, ik geef toe dat ik er heel graag mee rijd, maar voor de meeste ritten vanuit de garage zou ik toch liever een andere motor of scooter trekken.

Deze Yamaha zette me aan het denken. Ik kan me niet herinneren dat de motoren van de retro caféracers zo soepel, zo licht en controleerbaar waren, en dat er tijdens het fietsen niets te klagen was. Bovendien moeten dit levende motorfietsen zijn. Deze Yamaha is er zeker. Wanneer je het gaspedaal in de tweede en derde versnelling ingedrukt houdt, glijdt het behoorlijk drastisch van de achterkant. Op glad stadsasfalt wordt het leuk, vooral omdat je weet dat de remmen de Yamaha snel en efficiënt stoppen. Het Akrapovic-uitlaatsysteem is meestal verantwoordelijk voor het kiezen van een lage versnelling, maar het is moeilijk om met zichzelf te helpen. De zaak gromt gewoon heel mooi.

Ik heb geen serieuze opmerkingen, deze fiets biedt meer dan je er in eerste instantie van zou verwachten. Ik ben geen ontwerper en ik kan het mis hebben, maar als de Japanners een motorfiets wilden maken die vriendelijk en geschikt was voor iedereen, dan konden we het een beetje oprekken. En introduceerde verschillende innovatieve innovaties. Zeker als het om bagage gaat, want een rugzak op zo'n motor ziet er niet stoer uit. Als elke echte oude caféracer ergens onder de stoel een soort "cassette" voor gereedschap heeft, dan heeft een betrouwbare moderne caféracer misschien wel een doos voor zijn telefoon en andere prullaria. Aangezien er bijvoorbeeld niemand mee naar het einde van de wereld zal gaan, kun je bijvoorbeeld een deel van de tank schenken en aan de rand een ladedeur plaatsen. Mijn grillen? Ik ben gewoon verwend.

Als je 's avonds het blik voor de garage opent en naar deze Yamaha kijkt, merk je dat het toch een zeer creatieve motorfiets is. Je zou spelen met de vering, maar je hoeft niet een beetje te wiebelen, ik race niet. Als je naar de spiegels en enkele andere details kijkt, zul je je realiseren dat design niet voorrang had op veiligheid en bruikbaarheid, maar dit geeft het een extra charme. Pas het zelf aan. Een prima basis, die ook nog begaanbaar is en over 20 jaar aantrekkelijk is. Ik speelde met de details en liet de andere met rust. Ik vind het niet meer erg.

tekst: Matthias Tomazic, foto: Matthias Tomazic