Lamborghini Aventador 2014 Overzicht
Aan de muur van een kinderkamer plaagde een vervaagde Lamborghini Countach-poster ooit de kijker met een verlangen naar rijkdom. Het was een ontoegankelijke auto die stond voor succes, kracht, schoonheid en voor de bestuurder een zekere mate van moed.
Hoe mooi de Countach ook is, de details vallen tegen. De interieurafwerking is schaars en gaat snel achteruit, de ergonomie van de bestuurder laat veel te wensen over, de chassispijpen zijn bezaaid met lelijke lasspatten en in de hoeken schuilt overtollige verf.
Zonder die V12-motor, die laagplatte en onmogelijk brede wigvormige carrosserie en de uitbarsting van de motor bij het opstarten, had het een Italiaanse Edsel kunnen zijn. Een kwart eeuw later, op het V8 Supercars-circuit in Perth, nodigt Lamborghini je uit om de dag door te brengen met de opvolger van de Countach.
Ik weet niet of er posters van Aventador beschikbaar zijn voor de slaapkamermuren van 2014, en ik vermoed dat de tijd de radicale Lamborghini-stylingformule, ontwikkeld door de Countach, heeft afgestompt.
Maar het blijft een onmiskenbaar spannend ontwerp. De Aventador LP700-4, nu drie jaar oud en vervangt de Murcielago en daarvoor de Diablo en daarna de Countach, staat bovenaan de Lamborghini-stal van Audi.
Hieronder staat de kleinere Huracan (ter vervanging van de Gallardo) die volgende maand in Australië aankomt.
HET RIJDEN
Ik heb een Lamborghini-vertegenwoordiger als passagier, maar hij heeft het zo druk als maar kan, want behalve die ene rode LP700-4 is de Wanneroo-baan leeg. Til het rode deksel van de startknop van de motor op. Zorg ervoor dat de automatische handgeschakelde versnellingsbak in neutraal staat door beide schakelpeddels naar achteren te trekken, lange, vleermuisvormige stukken legering die net achter het stuur zijn gemonteerd.
Druk het rempedaal stevig in en druk op de starter. Ik ben klaar voor het lawaai. Eigenlijk is het een uitlaatgezoem, sterk genoeg om elke mechanische dreun van de V12-motor die zich direct achter de twee stoelen bevindt te verbergen.
Trek de rechter hendel naar achteren en het digitale instrumentenpaneel bevestigt de eerste versnelling. Er is een hobbel wanneer de versnellingsbak de motor raakt, en een schok wanneer druk op het gaspedaal ervoor zorgt dat de coupé de parkeerplaats verlaat.
Het is zo breed dat het wordt verergerd door slecht zicht. Voor- en zijkant acceptabel. Aan de achterzijde is het een kwestie van de twee zijspiegels scannen. Het zou voor de Aventador onmogelijk zijn om parallel te parkeren.
De stoel is smal, solide en bijna volledig ontworpen om je lichaam stil te houden in bochten. "Ik moet twee keer opschakelen," merkte de rechtshandige op, en het kleine stuur duwde net om de auto op te zetten. Hij gooit de hoek weg, zodat de volgende sneller in de rij staat en negeert en dus zijn volgende bochten sneller en gemakkelijker te beheersen.
Nog een paar ronden en ik gebruik maar drie versnellingen, meestal alleen de derde en vijfde voor afdalingen met 240 km/u en hoger. Trap op de rem en voel meteen het gewicht dat u naar de hoek draagt. Twijfel verplettert mijn gedachten. Kan ik dit ding vertragen om een soepele bocht naar rechts te maken?
Onder de remmen, met een zware voet en een fladderende hartslag, worden de carbonschijven samengedrukt door 20 kleine remzuigers, waardoor de coupe zonder giechelen het asfalt in wordt gezogen. Twee versnellingen terug, eerst om de bocht onder het gaspedaal achter, dan meteen weer op het volumepedaal en klaar voor de vierde, dan de vijfde, voordat de volgende bocht het proces van euforie, angst, twijfel en opluchting herhaalt.
Het schakelen duurt slechts 50 milliseconden - bijna net zo snel als in een Formule 120-auto - en, in perspectief, te vergelijken met XNUMX milliseconden van de eigen Gallardo van het bedrijf.
De V12, een complete afwijking van Lamborghini's vorige 12-cilindermotor die dateert uit de 350GT uit 1964, lijkt alsof zijn gangreserve onbegrensd is. De stroom is zo sterk dat ik op het punt kom dat ik een beetje bang begin te worden. Het is alsof dit dier de ketting tot het uiterste uitrekt.
Ondanks een verbluffend vermogen van 515 kW/690 Nm en een dreigende 0 km/u-tijd van slechts 100 seconden, is de auto verrassend vergevingsgezind en ongelooflijk stabiel. Ook al bereikt het vermogen maar liefst 2.9 toeren per minuut.
Het rijgedrag is deels te danken aan de vierwielaandrijving, die het vermogen hydraulisch van de voorwielen naar de achterwielen overbrengt, waardoor veranderende weg- en tractieomstandigheden worden waargenomen. Dat komt ook omdat het een brede, platte auto is. Als een hockeypuck op ijs, plakt hij aan het oppervlak en voelt hij nooit alsof hij ooit zal loslaten.
Ja tuurlijk. Tijdens de test van vorig jaar op dezelfde baan met andere Lamborghini, vloog een van hen plotseling van de baan en maakte een pirouette in het gras. Koude banden, een nerveuze chauffeur en te vroeg op het gaspedaal trappen waren de schuldigen. Het kan zo gemakkelijk gebeuren.
De besturing is stevig maar straatvriendelijk. Hoewel de zeventraps robotachtige "automaat" is gebouwd voor het circuit of snelle Europese wegen, werkt hij nog steeds bij lagere snelheden, ondanks enkele onaangename hobbels tussen de shifts.
