Wasserfall: Duitse geleide luchtdoelraket
Militaire uitrusting

Wasserfall: Duitse geleide luchtdoelraket

Wasserfall: Duitse geleide luchtdoelraket

Wasserfall wanneer geplaatst op het lanceerplatform. De locatie en het tijdstip van de fotoshoot zijn niet bekend.

In het onderzoekscentrum in Peenemünde werd in 1941-1945 onder leiding van Wernher von Braun gewerkt aan Wasserfall. Het project was gebaseerd op eerdere ervaringen met het maken van de V-2 ballistische raket. Wasserfall, als een van de wonderwaffes die in het Derde Rijk werden gecreëerd, moest, samen met andere ontwikkelde vertegenwoordigers van deze klasse van wapens, de geallieerde zware bommenwerpers uit de Duitse lucht "vegen". Maar hadden de geallieerden echt iets te vrezen?

Wasserfall is opgenomen in het zogenaamde Wonderwapen van Hitler, dat de ongunstige gang van zaken op de fronten van de Tweede Wereldoorlog, die sinds 1943 op het land, ter zee en in de lucht plaatsvond, moest keren ten gunste van Het derde rijk. Een dergelijke categorisering had een negatief effect op het algemene imago ervan in de literatuur, die in een groot aantal publicaties terug te vinden is. Deze raket werd soms gecrediteerd met fantastische prestatiekenmerken, die het simpelweg niet kon hebben gezien het ontwikkelingsniveau van de technologie in die tijd, er waren meldingen van vliegtuigen die met zijn deelname waren neergeschoten, of er waren meldingen van ontwikkelingsopties die Duitse ingenieurs nooit gebouwd en nergens verschenen. Ze staan ​​zelfs op tekentafels. Daarom werd geconcludeerd dat, ondanks het populairwetenschappelijke karakter van het artikel, de lezer zich vertrouwd moet maken met de lijst van de belangrijkste bibliografische eenheden die bij het werken aan de tekst worden gebruikt.

Wasserfall: Duitse geleide luchtdoelraket

Uitzicht op het Type I-lanceerplatform voor Wasserfall-raketten. Zoals je kunt zien, moesten ze worden opgeslagen in houten gebouwen, vanwaar ze naar de lanceerplatforms werden vervoerd.

De Duitse archieven gewijd aan de Wasserfall-raket zijn relatief talrijk, vooral in vergelijking met de meeste andere wapens die de naam Wunderwaffe dragen. Tot op heden zijn in Duitse archieven en musea ten minste vier mappen met 54 pagina's aan documenten bewaard gebleven, waarvan 31 tekeningen en foto's, waaronder gedetailleerde stuurwielen, aanzichten van de motorruimte, tekeningen van brandstoftanks en brandstofsysteemschema's. De overige documenten, eveneens verrijkt met een aantal foto's, worden aangevuld met min of meer uitgebreide technische beschrijvingen van de in de vorige zin genoemde bouwelementen en berekeningen. Daarnaast zijn er zeker acht rapporten met informatie over de aerodynamica van het projectiel.

Aan de hand van de bovengenoemde Duitse rapporten maakten de Amerikanen na het einde van de oorlog een vertaling ervan, waardoor ze ten behoeve van onderzoek in binnenlandse defensiebedrijven ten minste twee vrij uitgebreide documenten over Wasserfall (en meer specifiek over modeltesten): Tests in een windtunnel om de invloed van snelheid en zwaartepunt op het rijgedrag te achterhalen C2/E2 Design Wasserfall (8 februari 1946) vertaald door Hermann Schoenen en Aerodynamic Design Of The Flak Rocket, vertaald door A.H. Vos. In mei 1946 publiceerde de Publications Division van de Aviation Staff in de Verenigde Staten een gezamenlijke publicatie met de naam Technical Intelligence. Een addendum met onder meer interessante informatie die bevestigt dat de wetenschappers die in Peenemünde werkten aan een naderingsontsteker voor de Wasserfall-raket werkten. Dit is best interessant, omdat sommige specialisten over het algemeen geloven, ondanks bevestiging van Duitse bronnen, dat dit type lont nooit bedoeld was voor een projectiel. De publicatie bevat echter geen titelaanduiding. Volgens het boek van Igor Witkowski ("Hitler's Unused Arsenal", Warschau, 2015), had Marabou de lont kunnen zijn. Een korte beschrijving van dit apparaat is te vinden in een artikel van Friedrich von Rautenfeld in een boek na de conferentie over de ontwikkeling van Duitse geleide raketten (Brunswick, 1957). Het is vermeldenswaard dat Von Rautenfeld niet vermeldt dat de Marabou zou worden uitgerust met een raket die in het Derde Rijk was gebouwd.

Voeg een reactie