Rijvaardigheid in een sportkinderwagen: professioneel advies

Bijna 200 pk per 315 kilogram

Hoe snel te gaan met een fundamenteel onstabiel ding op basis van Hayabusa

kinderwagen, wat een mooie auto voor een ontspannen wandeling met familie of vrienden! Den is deze specifieke auto's vele malen tegengekomen, met name het geven van rijadviezen en het presenteren van een vergelijking van twee atypische auto's, de Triumph Scrambler CS Concept en de Ural Ranger 2WD, gemaakt op de circuits van Marokko. Twee ideale machines voor het jagen op gazellen.

Maar de gazelle is prima voor vijf minuten, omdat de wandelwagen ook kan worden gebruikt voor het jagen op chrono's: omdat een persoon zo is gemaakt dat hij altijd verder en vooral sneller probeert te gaan. En het was om te begrijpen hoe een sportwagen te besturen, die Le Remort de dag ging doorbrengen op de Vaison Piste (71), georganiseerd door het centrale team, dat niet minder is dan de Franse rallykampioen op de weg uit 2015, Alain Ambard, evenals de kampioen France Road Rally 2016 Norbert Jacob vergezeld door andere amateurs. Ideaal om professioneel advies in te winnen.

186 paarden op een wiel ...

Als er geen wonderbaarlijk recept is, zijn de toevalligheden soms aanzienlijk: zo ontmoetten de drie rolstoelbezitters elkaar vandaag en bouwden ze een feest aan de voet van Suzuki Hayabusa. En iedereen is het erover eens: "Dit is een robuuste motor met koppel en extensie en je kunt hem erin trekken zonder te breken." Hayabusa Alain Amblard, goed afgesteld en enigszins geoptimaliseerd, heeft 186 pk. Goede gewicht-vermogensverhouding voor een auto die met een volle tank slechts 315 kilogram weegt.

Zoals we weten, is een van de sleutels tot het besturen van een kinderwagen het zwaartepunt: hoe hoger het is, hoe minder stabiel, en dat kan ik nu al garanderen tussen de Ural Ranger (gepositioneerd op 19-inch wielen) en de Ural-toerist ( gepositioneerd op 18) zijn er al heilige rijverschillen.

Hier bevinden we ons duidelijk in een veel radicaler register. Onze machines wekken de indruk op de grond te staan.

Waaronder de rode Hayabusa van Alena Ambard met 13" wielen: dat is beter voor het zwaartepunt", zegt hij, en toen koos ik voor de smalle 175/60 ​​banden, die in de regen een voordeel zijn." Anderen krijgen dan de vraag waarom ze op 15-inch wielen staan: "om grote remschijven op te kunnen zetten", zegt Norbert Jacob, waarop Alain Amblard reageert met een grote excentrische schijfrem terwijl Norbert er een grote primeur op zet om verse lucht naar het midden van de rand.

Zoals we kunnen zien, ontwikkelt iedereen zijn kant een beetje in overeenstemming met zijn gevoeligheid. Maar één ding gemeen: zwaartepunt en massabalancering. Daarom zit de brandstoftank vaak in de mand, net als de accu en uitlaatdemper. De achterschaal van de "motorfiets" is zo laag mogelijk en het zadel is eigenlijk gewoon een stuk schuim. Als ik verrast ben, antwoordt Alain Amblard terecht: "Nou, dat is hetzelfde op racefietsen." Comfort wordt overschat.

Houd je van centrifuges?

Nou, genoeg alledaagse vodden. Gelukkig fataal, Norbert Jacob had 's ochtends geen aap. Een mooie kans voor Den om in de mand te springen. En zodat je gezicht gecentrifugeerd wordt! Dus ik bleef erbij.

Omdat de basis van het rolstoelrijden op deze militaire voertuigen terug te vinden is: remmen helpt om naar links te gaan, en het is aan te raden om het gaspedaal te laten druppelen en de besturing bekrachtigd te hebben, met een goed gestrekte buitenste elleboog, om naar rechts te gaan. Dus iedereen die weet hoe hij met de zijwand moet omgaan, zal zijn weg vinden. Tenminste, als het tempo rustig is.

Wat een verandering vindt er plaats in geweld! Want zelfs bij het wegen, duwt Hayabusa rechtdoor en bochten springen letterlijk in je gezicht, vooral op een kleine baan als Vaison Piste die geen tijd biedt om te rusten.

Als je maar één regel hoeft te onthouden, is het deze: Er is een balk aan de voorkant van de mand. Dit is de bar om te overleven. Laat haar nooit gaan. Nooit. En ik zal snel ontdekken dat dit kleine stukje metaal in de loop van verschillende ronden mijn enige horizon van comfort zal zijn, mijn enige verbinding met het leven.

Omdat er een kloof is tussen theorie en praktijk. De theorie is simpel: neem de carrosserie naar rechts, plaats jezelf op het achterwiel, achter de piloot, naar links. De realiteit geeft een andere dimensie aan deze prachtige presentatie: zwaartekracht. Bij Vayson is de ingang van bocht 4, genaamd "La Cuvette", een klim naar links die volgt op twee bochten naar rechts, de vorige, "Le Vélo", is eigenlijk vrij lang. Maar vanaf de "Fiets" sloeg de piloot het gaspedaal uit en rende naar links. Bovendien is het een hefkom die de machine inpakt. Alles is hier eenvoudig: als je mist stuwkracht om van positie te veranderen (en met 186 pk is het gemakkelijk te missen), word je gewoon verpletterd door de middelpuntvliedende kracht die in de zijkant rechtsonder explodeert terwijl je al op het achterwiel zou moeten zitten.

De piloot van zijn kant is op volle toeren (wat tegelijkertijd zijn taak is) en hij zag u duidelijk niet in de problemen. Hierdoor wordt de zijkant niet naar links gewogen, waardoor deze gaat slippen, wat de piloot compenseert door het roer aan te raken en de grote gashendel terug te duwen. En jij daar, een simpele ziel en in puin op de bodem van de mand, hebt zojuist de nieuwe betekenis van het woord 'graven' begrepen. En nu zal ik nu een klein knufje in mijn hart hebben door een nieuwe wasserij op te starten.

Gevoelsvraag

Waar een amateur hoek voor hoek wordt geslagen en na 4 ronden begint te spoelen, niet meer ademt of handen heeft en stelselmatig buiten de hoekstap komt te staan ​​(niet aanbevolen voor de stabiliteit van het geheel), onthult een professional die veel respect verdient zijn techniek. Aangekomen in de middag, na de triatlon (en dan vertellen ze je dat er geen speciale voorwaarden voor nodig zijn), Frank Bacon, de "aap" van Norbert Jacob en dus ook de kampioen van Frankrijk (en dit is meer dan verdiend, want iedereen vertelt dat een goede passagier minstens 60% van de totale productiviteit uitmaakt), legt zijn rol uit.

“De sleutel is om te kunnen anticiperen”, zegt hij, “de weg kunnen lezen en altijd op het juiste moment goed gepositioneerd zijn. En om dit het minst fysiek te laten zijn, moet je het momentum van de zijkant gebruiken om je te helpen van positie te veranderen en deze energie niet tegen je hebben. Je moet dus je chauffeur goed kennen, de weg lezen, de sensaties en de bediening van de auto begrijpen."

Oké, dat is begrijpelijk. Maar hoe lees je de weg, in bochten naar links, als je enige horizon een stuk band en billen is (natuurlijk vastleggen!) Norbert Jacob? Maar als? Dit onderscheidt de prei zeker van de pro. Kortom, ik heb het ervaren in termen van lateraal lijden, er een laag aan toegevoegd en de rol ervan in termen van effectiviteit op beide niveaus begrepen. Omdat de professionele aap zijn bestuurder ook kan helpen door vooruit of achteruit te gaan, de tractie of remstabiliteit te optimaliseren, en ook, vanaf de zijkant, krachtig van de zijkant af te dalen om te helpen draaien zonder de tractie te veranderen. Dit alles vooral in de rally, met bomen en lage muren op enkele centimeters van de helm. En ook dit alles schudt voortdurend. Respect, om eerlijk te zijn!

Het detail dat dodelijk is? Frank is uitgerust met een kartingvest dat zijn ribben beschermt. Met de voor de hand liggende eenvoud van spraak, laat dit zien hoe ze van binnen klopt.

En aan het stuur?

Druk bezig mijn best te doen om naar de bodem van de mand te zakken, had ik niet al te veel tijd om de piloot aan het roer te zien werken. En dus was het niet meer dan normaal dat ik hen een vraag stelde. En het was met dezelfde vanzelfsprekendheid dat ze allemaal voorstelden dat ik de controle over hun auto zou overnemen (let op: vergeet niet naar Rossi te gaan om hem te vragen hoe zijn lifter werkt, om te zien of hij dezelfde reflexen heeft). Met veel ervaring in de klassieke kinderwagen, maar nul in het sportgedeelte, valt er weinig te zeggen dat ik nieuwsgierig was!

Wat het meest indruk maakt: opgewektheid en lage roll. Vergeleken met de kant van de weg gaan we naar rechts en draaien we veel sneller zonder een klein knijpen in het hart van het gevoel dat de auto zal stoppen en dat het snel moeilijk te controleren zal worden. En wanneer het stuur omhoog komt, betekent de hoge stijfheid van de montage dat de auto de controle behoudt en dat de feedback aan de bestuurder uitstekend is. Wat ook opvalt is de hoge remweerstand dankzij het aangesloten systeem. De zijkanten daarentegen hebben de neiging om in volle versnelling naar links te gaan en zelfs meer dan die van Alain Umblard dan die van Norbert Jacob. 'Dat komt omdat je er niet goed mee rijdt', zegt Alain. 'We moeten sneller naar huis, hem tegenhouden en dragen.' ik moest er even over nadenken...

Het is in deze fase dat de Chanals het toneel betreden. Ze zijn nog geen (nog niet?) Frans Road Rally-kampioen, maar na het testen van de discipline dit jaar zullen ze in 2017 het hele kampioenschap rijden. Chanals is een prachtig verhaal van vader en zoon. Deze zomer rijden ze samen (ze gingen op vakantie met hun oranje Hayabusa met een Yamaha FZR kop), ze rallyen samen en ze zijn onderling uitwisselbaar, ze verdelen de stangen en mand naar wens. Hun fiets gaat meer over sporttoerisme dan over competitie: hij is iets flexibeler gemonteerd en de besturing is minder zwaar, maar op mijn kleine niveau vond ik hem niet minder efficiënt dan andere.

In ieder geval blijft het rijden met een sportkinderwagen op de baan volledig fysiek, vooral achter in de baan en de reeks bochten naar rechts, die je wat handen geven als je zeker hard moet remmen en de laatste rechts moet ingooien!

Echte momenten van poëzie

In beide gevallen levert het beleven van deze ervaring in een rolstoel prachtige poëziemomenten op. Ik hield van het stuur in bocht 11, links strak aan het einde van een rechte lijn van pits: het touw met zo'n precieze richting opgooien, de passagier achter de rug voelen vastklampen, vroeg versnellen op de achterband onder 186 pk , wijd bij het uitstappen en het gevoel hebben dat het asfalt verschuift, grip herwint, het stuur dwingt zijn baan vast te houden, het derde deel van de derailleur opklimt voordat hij in de knal-knal duikt, die het zal naderen zonder te draaien, wat voor soort been!

En in de mand, in lange bochten naar rechts, het bovenlichaam uittrekken, de horizon is vervormd, een stuk band en spoor scrollend in zicht, neusgaten nog geen meter van de uitlaat, fysiek het chassis voelen werken (niets minder dan normaal, aangezien je rug op de achterste slaapplek ligt), voel het verlies van grip en het optillen van het mandwiel, zelfs een paar millimeter, voel mijn nieuwe Bering Supra-R combo tegen de band schuren (het is dus gedoopt!), wat een zegen!

Atletische kant, gemoedstoestand vol vrijgevigheid

Aan het stuur, zoals in een mand, is een echte fysieke conditie nodig om deze auto's volgens het schema te besturen. Maar Alain en Norbert verzekeren ons dat de Road Rally gemakkelijker is, zelfs als ze in een speciale editie timers instellen die hen in de top 10 plaatsen, en Alain Amblard heeft al meer dan 200 km / u getimed tussen bomen en hobbels.

Maar rolstoelbestuurders tonen ook een eenvoud en vrijgevigheid die alleen overeenkomt met hun toewijding aan het stuur. Je kent veel groepen waar je om advies en uitleg vraagt, en die je in een paar minuten het roer zullen verlaten 'zodat je het voor jezelf kunt realiseren'.

De tafelwagen is een grote familie, en onze concurrenten en kampioenen van de dag hebben er al op geoefend op de weg en in hun vrije tijd, vele jaren voordat ze het competitieve spel kwamen spelen. "Sinds ik 8 jaar oud was, zit ik met mijn vader in een kinderwagen in zijn 1000 Guzzi Jewel", zegt Cesar Chanal. "Toen ik het stuur kon overnemen, wist ik al hoe het werkte."

Kortom, met het sportieve zijspan zal de motorfan zeker nieuwe horizonten en nieuwe sensaties ontdekken! Een volledige op Hayabusa gebaseerde trekhaak kost momenteel tussen de 35 en 000 euro, inclusief motorfietsen. Maar als je liefhebt, tel je niet mee!