Biogasinstallatie voor honden

Op 1 september 2010 werd 's werelds eerste openbare biogasinstallatie aangedreven door hondenpoep gelanceerd in een park in Cambridge, Massachusetts. Dit vreemde project is een poging tot een nieuwe kijk op afvalverwijdering en het verkrijgen van energie uit 'exotische'. bronnen.

Hondenpoep wordt omgezet in een energiecentrale voor het park

De maker is de 33-jarige Amerikaanse kunstenaar Matthew Mazzotta. Zijn nieuwste creatie heet Park Spark. Het systeem bestaat uit een paar tanks. In een van hen wordt methaan (anaërobe) fermentatie uitgevoerd en in de tweede wordt de hoeveelheid water in de eerste geregeld. Naast de stortbakken is een gaslamp geplaatst. De lamp wordt gevoed met biogas uit hondenpoep. Hondenuitlaters wordt geadviseerd om biologisch afbreekbare zakken te nemen, deze in een container bij de vuurtoren te plaatsen, op te vangen wat de hond op het gazon achterlaat en de zakken in de vergister te gooien. Dan moet je aan het wiel aan de zijkant van de tank draaien, hierdoor mengt de inhoud zich binnenin. Het stel bacteriën dat in de tank leeft, begint te werken en na een tijdje verschijnt er biogas dat methaan bevat. Hoe ijveriger de eigenaren zijn, de uitwerpselen van hun honden in de tank opruimen, hoe langer het eeuwige gasvuur brandt.

Project Park Spark op BBC Radio Newshour 9 september 13

Het verbrande gas zou een deel van de ruimte rond de plant moeten verlichten, maar na het monteren van zijn systeem liep meneer Mazzotta tegen een aantal problemen aan. In eerste instantie bleek dat deze te weinig lading had om het apparaat effectief te starten? en hij zal alle honden in de stad moeten inhuren om het af te maken. Daarnaast moest de bak gevuld worden met de juiste bacteriën, maar die waren niet voorhanden. Uiteindelijk moesten de auteur en zijn medewerkers beide goedmaken door koeienmest van nabijgelegen boerderijen binnen te halen.

Een ander probleem was water. Degene die in de Park Spark wordt gebruikt, mag geen chloor bevatten, wat schadelijk is voor fermentatieprocessen, d.w.z. het kan geen stadswater zijn. Enkele honderden liters relatief zuivere H.₂Gebracht van de Charles River. En ondanks hun inspanningen zagen de kijkers de geadverteerde methaanlamp niet meteen in actie. Het fermentatieproces begon, maar in het beginstadium was er te weinig methaan om de lamp te laten branden. De auteurs legden de kijkers uit dat de methaanbacteriën zich in de tank eerst moeten vermenigvuldigen tot een geschikte hoeveelheid, in welk geval hun groei werd vertraagd door koude nachten. Er ging meer dan een week voorbij voordat er zoveel gas werd gegenereerd dat het kon worden ontstoken.

Helaas was de blauwe vlam zo klein dat het onmogelijk was om hem te fotograferen onder het felle licht van andere lantaarns. Daarna nam het geleidelijk toe en rechtvaardigde zo uiteindelijk het bestaan ​​van de hele artistieke gasinstallatie. Het echte effect van de installatie is niet de helderheid van de vlam, maar de hype in de pers. De auteur rekende op de betrokkenheid van zoveel mogelijk mensen bij het probleem van rationele afvalverwerking. Volgens de kunstenaar is een bescheiden licht in de lantaarn zoiets als een eeuwige vlam, die voorbijgangers herinnert aan de noodzaak om de natuur te beschermen, de uitstoot van broeikasgassen te verminderen en creatief te zijn in energieproductie. De auteur streeft er niet naar om enig financieel voordeel uit zijn werk te halen.

Grootschalig biogas

Mazzotta's installatie is erg interessant, maar het is slechts een echo van veel serieuzere plannen. Het idee om hondenpoep om te zetten in energie ontstond meer dan vier jaar geleden in San Francisco. Sunset Scavenger, een afvalverwerkingsbedrijf dat toen Norcal heette, wilde geld verdienen.

Hun experts schatten dat hondenpoep in de San Francisco Bay Area ongeveer 4% van al het huishoudelijk afval uitmaakt, wat qua hoeveelheid vergelijkbaar is met luiers. En dat betekent duizenden tonnen organisch materiaal. Wiskundig gezien is dit het grote potentieel van biogas. Op experimentele basis begon Norcal hondenpoep te verzamelen met behulp van containers met biologisch afbreekbare poepzakken en manden om gevulde "zakken" te verzamelen in gebieden die het meest worden bezocht door wandelende honden. Het gewas werd vervolgens geëxporteerd naar een van de bestaande biomethaanfabrieken.

In 2008 werd het project echter afgesloten. Het ophalen van hondenpoep in de parken mislukte om puur financiële redenen. Een ton afval naar de vuilstort brengen is goedkoper dan een bio-energieproject starten, en het maakt niemand uit hoeveel brandstof je eruit haalt.

De woordvoerder van Sunset Scavenger, Robert Reid, merkte op dat deze biologisch afbreekbare zakken, de enige die in de methaanvergister mogen worden gegooid, een tab op de weegschaal zijn geworden. De meeste hondenbezitters die zijn opgeleid om hun huisdieren op te ruimen, zijn gewend aan het gebruik van plastic zakken, die het hele proces van methaanvorming onmiddellijk stoppen.

Als je wilt dat hondenbezitters altijd een voorraad waardevol zwerfvuil hebben voor verdere verwerking tot methaan, moet je overal containers met biologisch afbreekbare zakken plaatsen. En de vraag blijft nog steeds onbeantwoord: hoe te controleren of plastic zakken in manden worden gegooid?

In plaats van hondenenergie begon Sunset Scavenger, in samenwerking met andere bedrijven, energie te produceren "uit het restaurant", dat wil zeggen, ze begonnen voedselafval te verzamelen en naar dezelfde gistingstanks te transporteren.

Boeren werken beter

Koeien zijn makkelijker. Kuddes produceren industriële hoeveelheden kunstmest. Daarom is het winstgevend om gigantische biogasinstallaties te bouwen op boerderijen of agrogemeenschappen. Deze biogasinstallaties produceren niet alleen energie voor de boerderij, maar verkopen deze soms zelfs aan het net. Enkele jaren geleden is in Californië een installatie gestart om 5 koeienmest te verwerken tot elektriciteit. Dit project, CowPower genaamd, zou in de behoeften van duizenden huishoudens hebben voorzien. En daar verdient BioEnergy Solutions geld aan.

Hightech kunstmest

Onlangs kondigden medewerkers van Hewlett-Packard het idee aan van datacenters aangedreven door mest. Op de ASME International Conference in Phoenix legden wetenschappers van HP Lab uit dat 10 koeien kunnen voorzien in de energiebehoefte van een datacenter van 000 MW.

In dit proces kan de door het datacenter gegenereerde warmte worden gebruikt om de efficiëntie van anaerobe vergisting van dierlijk afval te verbeteren. Dit resulteert in de productie van methaan, dat kan worden gebruikt om energie op te wekken in datacenters. Deze symbiose helpt bij het oplossen van het afvalprobleem van melkveehouderijen en de behoefte aan energie in een modern datacenter.

Een melkkoe produceert gemiddeld zo'n 55 kg mest per dag en zo'n 120 ton per jaar? wat ongeveer overeenkomt met het gewicht van vier volwassen olifanten. De mest die een koe dagelijks produceert kan 20 kWh elektriciteit "produceren", genoeg om 3 Amerikaanse tv's een dag van stroom te voorzien.

HP stelt voor dat boeren ruimte zouden kunnen verhuren aan hightech organisaties, waardoor ze "bruine energie" krijgen. In dit geval zullen de investeringen van bedrijven in methaaninstallaties zich in minder dan twee jaar terugbetalen, en dan zullen ze ongeveer $ 2 per jaar verdienen aan de verkoop van methaanenergie aan klanten van datacenters. Boeren zullen een stabiel inkomen hebben van IT-bedrijven, ze zullen een handige energiebron hebben en het imago van milieuactivisten hebben. We zouden allemaal minder methaan in onze atmosfeer hebben, waardoor deze minder kwetsbaar zou zijn voor de opwarming van de aarde. Methaan heeft een zogenaamd broeikaspotentieel dat 000 keer groter is dan dat van CO₂. Bij onproductieve mestlozingen blijft methaan geleidelijk worden gevormd en in de atmosfeer terechtkomen, en kan het ook het grondwater verontreinigen. En wanneer methaan wordt verbrand, is koolstofdioxide minder gevaarlijk dan het is.

Omdat het mogelijk is om energetisch en economisch gebruik te maken van wat in de velden en gazons aan het instorten is, en dat is vooral duidelijk als de wintersneeuw is gesmolten. Maar is het het waard? Maar de hond is begraven.